Ik ben Marieke Nijsse (1975) en moeder van een dochter en een zoon.

 

Eigenlijk is dit niet wie echt ik ben, maar het zijn mijn omstandigheden :) 

​

Heel lang zag ik mijn geschiedenis, mijn werk, de manier waarop ik leef, etc. als mijn identiteit. Nu zijn al deze omstandigheden niets anders meer dan het resultaat van mijn bewuste en onbewuste keuzes. 

 

Van mijn 18e t/m mijn 24e stond mijn leven vooral in het teken van mijn gezondheid. Of eigenlijk van het gebrek daarvan. Ik was chronisch moe. Zo moe dat zelfs denken en liggen me uitputte. Ik hoef niet toe te lichten wat de impact is als je 18 bent, een opleiding moet staken, je het leven leidt van iemand die oud en beperkt is en je wereld een stuk kleiner is dan die van andere leeftijdsgenoten. In die tijd werd het me duidelijk dat ik ondanks ik weinig invloed op mijn gezondheid leek te hebben (inmiddels weet ik wel beter), ik wel invloed had op de manier waarop ik dacht en hoe ik omging met alles dat hoorde bij volledig uitgeput zijn. Ik ontdekte dat ik niet mijn ziekte was, de rol van slachtoffer slechts een rol was die ik aannam en ik me al veel te lang geïdentificeerd had met mijn omstandigheden. Achteraf was dat het piepkleine zaadje dat geplant werd om te groeien tot wat ik nu in de praktijk doe; mensen begeleiden in hun proces van groei vanuit wie ze werkelijk zijn. Mijn obstakel werd mijn leerschool. Het was het begin van een ontdekkingstocht naar wie ik ben. 

 

De ene persoon vindt zijn/haar beperking in gezondheid, de volgende in relatieproblemen, weer een ander in werk. Eigenlijk maakt het niet uit op welke manier je tegen hindernissen in het leven aanloopt, ze zijn er om jou de richting naar jezelf te wijzen, niet om je identiteit een andere status te geven.

 

Ik ben 17 jaar werkzaam geweest als grimeur bij een groot bedrijf in de theaterwereld. Daar heb ik veel verschillende mensen ontmoet en verschoof mijn passie langzaam van mensen veranderen in iemand anders, naar mensen (weer) zichzelf te laten zijn. Veel kennis heb ik vergaard tijdens opleidingen die me los van nieuwe tools en achtergrondkennis, vooral bevestigden in wat ik al van nature wist en waar mijn talent ligt. 

 

In de tijd dat ik zo uitgeput was en tijdens alle andere hobbels die ik tegen kwam in mijn leven ben ik zelf nooit geholpen doordat ik mijn lot in handen legde van een ander. Ik ben geholpen door mensen die me bedoeld of onbedoeld lieten zien dat de oplossing in mij zat. Daarin begeleid worden als je bang bent, je alleen voelt en niet weet hoe je het op kan lossen; dát is wat ik nodig had.

 

Het mooiste van wat ik doe is dat nu zelf aan andere mensen te kunnen geven. Mensen kunnen begeleiden in het zien van wie ze werkelijk zijn. De omstandigheden gebruiken als ingang, wat ze ook zijn. Dat doe ik met heel veel liefde en dankbaarheid. ♡